Harmonie Sint Michaël huldigt haar jubilarissen in het Sint Michaëls weekend
NICK QUADEN LANGSTE LID IN DE GESCHIEDENIS
Nog nooit was iemand zo lang onafgebroken lid van Harmonie Sint Michaël als Nick Quaden. Hij viert deze maand zijn 70-jarig lidmaatschap. Op vrijdag 22 september wordt hij samen met John en Raymond, beiden 25 jaar lid, en Zjulie, 12,5 jaar lid van de Limburgse Bond van Muziekgezelschappen, gehuldigd tijdens het Sint Michaëlfeest. Tijdens de Sint Michaëlsmis op zondag 24 september zullen de jubilarissen een bijzondere plaats innemen.
Langste lid in de geschiedenis
Hoe bijzonder is het, dat in deze tijd mensen zich een leven lang aan een vereniging verbinden. Nick Quaden, die dit jaar zijn 80e verjaardag viert, kwam als 10 jarig ventje bij de harmonie. En is er zijn leven lang bij gebleven. Ook in die tijd, we spreken over 1953, kregen de kinderen al solfège les op de muziekschool. Van de heer Cardous kreeg Nick zijn eerste lessen op een alt. Nick blies dapper mee, maar een blaasinstrument bleek niet echt zijn ding. Nick had het geluk dat in 1956, toen de harmonie haar 50-jarig bestaan vierde, er nieuwe uniformen kwamen (de bruine) en een drumband werd opgericht. Trommelen, marcheren in een tamboerkorps, dat was het helemaal voor de jonge Nick. Hij wist niet hoe snel hij de overstap moest maken naar de drumband.
In 1962, Nick was toen nog geen 20, werd hij gebombardeerd tot tambour-maître. 40 jaar lang is Nick hét gezicht geweest van de harmonie op straat. Hij heeft mooie tijden meegemaakt. De komst van de bekende blauw met gele uniformen in de jaren ’70, de oprichting van de marjorettengroep en de vele prijzen op concoursen die door alle onderdelen van de vereniging werden binnengesleept. Als tambour-maître stal Nick de show, met het grote korps van marjoretten, tamboers en muzikanten in hun prachtige uniformen. En zijn kleine postuur, 1.68 mtr, werd goed gecompenseerd met de 45 cm hoge kolbak. Nick koestert mooie herinneringen aan de reisjes naar Duitsland en Frankrijk, waar ze meetrokken in optochten en parades.
In 2004 werd het tijd voor verjonging en droeg Nick de mace (tambour-maître stok) officieel over aan Louis. Gelukkig hoefde het korps geen afscheid te nemen. Nick kreeg een nieuwe rol en liep in marsopstelling tussen het bestuur en het harmonie-orkest en zorgde zo voor een prachtige uitstraling. Door wat fysieke ongemakken lukt het Nick op dit moment niet meer om mee te marcheren en blijkt het commando ‘HALT EN STA STIL’ nu wel heel persoonlijk. Maar niet als verenigingsmens. Nick gaat door voor de 75 jaar!
Overige jubilarissen
Raymond Fey zijn carrière bij Harmonie Sint Michaël begon zelfs op nog jongere leeftijd dan Nick. Als 9 jarig jongetje, 25 jaar geleden, ging hij samen met zijn zus Denise op blokfluitles. Daarna was de keuze niet moeilijk, Raymond wilde trompet leren. Hij ging op les bij Bas Schobbers. Als klein manneke kreeg hij op zijn eerste repetitie in ‘de groete herremenie’ een plekje tussen Paul Frijns en Raymond Meusen. Jullie kunnen je voorstellen wat dat voor een indruk heeft achtergelaten op de kleine Fey. Zus Denise speelde een paar jaar klarinet, mama Fey werd bestuurslid. Van zijn oma Lène kreeg hij een handgemaakte unieke Van Laar trompet, waar hij nog steeds op speelt. Raymond heeft mooie herinneringen aan de reis naar de wijnfeesten in Dernau waar hij, samen met een aantal andere leden om dubieuze reden het vertrek van de optocht had gemist. Raymond hecht veel waarde aan de bijzondere vriendschappen die zijn ontstaan binnen de harmonie en hoopt zijn liefde voor de vereniging te kunnen doorgeven aan de nieuwe generatie.
Ook John Backus is dit jaar een kwart eeuw lid van Harmonie Sint Michaël. We schrijven het jaar 1998, kerkplein Heugem, Rochusbroonk. We leren John kennen als glazenophaler bij dit toen vrij nieuwe Heugems evenement. Na de bronk vraagt Harrie Beckers of John geen lid wil worden van de vaandelgroep van de harmonie. Vanaf dat moment loopt John mee, achter drapeaudrager Tum van Amerongen. Een aantal jaren later neemt John het vaandel over van Tum en zal dit tot aan zijn ongeluk, 20 jaar later blijven doen. Een lange herstelperiode volgt. Afgelopen carnaval was John gelukkig zover opgeknapt dat hij voor het eerst weer kon meetrekken met de harmonie. John’s mooiste herinnering bewaart hij aan een lang weekend met de harmonie naar Burnenville in België, zo’n 23 jaar geleden. De harmonie had daar haar intrek genomen in een leegstaand hotel, waar naast muzikale activiteiten ook een compleet sportief programma op de agenda stond. Een memorabel weekend!
De jongste jubilaris dit jaar is Zjulie Rutten, die voor 12,5 jaar lidmaatschap in het zonnetje wordt gezet. Zjulie haar muzikale carrière start met blokfluitlessen op de basisschool. Tijdens de voorspeelochtend, waar jonge muzikanten een keuze krijgen uit verschillende instrumenten, was het voor Zjulie meteen duidelijk. “Het was saxofoon en anders niks”; zo herinnert mama Rutten zich. Ze ging op saxofoonles bij Remy Wolfs. Het jeugdkamp met het leerlingenorkest in 2009 is een van haar eerste herinneringen. Zjulie vond het super spannend om mee te gaan, maar raakte meteen in gesprek met Marcel en het ijs was gebroken. Samen met een flinke groep jeugdleden maakt ze de overstap naar de grote harmonie. Zjulie is de enige uit haar lichting die nog steeds actief is. Ze geniet het meeste van de grote projecten, zoals het theaterconcert en activiteiten met andere verenigingen. Door haar studie, inmiddels doet ze een master Cognitive Neuroscience in Nijmegen, kan ze er niet altijd bij zijn. Maar ze hoopt na dit jaar weer terug te verhuizen naar Maastricht en zich naast muziek maken bij de harmonie, ook meer in te kunnen zetten voor de nieuwe jeugdleden in de vereniging.
