Harmonie St. Michaël eert haar jubilarissen

Dit jaar beschikt Harmonie St. Michaël over twee jubilarissen: Nick Quaden en Tim Hermans. Tim viert dit jaar zijn tienjarig lidmaatschap bij het harmonieorkest. Nick is al 65 jaar lid van onze vereniging. De jubilarissen van dit jaar zijn ter ere van hun jubileum geïnterviewd.

Nick & Tim worden gehuldigd tijdens het St. Michaëlsfeest op vrijdag 28 september. Tijdens dit weekend wordt een gezellig samenzijn georganiseerd. Daarnaast is Harmonie St. Michaël op zondag 30 september present tijdens de St. Michaëlsmis, waarna vervolgens een bloemetje op het kerkhof wordt gelegd ter nagedachtenis van alle overleden oud-leden.

Nick Quaden:
Nick kwam in 1953 als jongetje van 10 jaar bij de vereniging. “Vroeger wil je van alles, bij het voetballen, bij de kajotters, bij de misdienaars en met een aantal jongens melden wij ons ook aan bij de harmonie. Nou daar is alleen de harmonie van overgebleven” vertelt Nick.

Wij gingen naar de muziekschool (toen nog in de Lenculenstraat) te voet, en volgde daar solfège les en kregen instrumentaal les. Uiteindelijk mochten wij in de harmonie mee spelen en ik kwam terecht op een stoel te midden van wat oudere mannen als  “alt speler“ voor  de 3e partij bij de trombones. En als jochie speelde ik dapper de begeleiding mee van oem-pa..oem-pa tot ik de tel kwijt raakte. Dus dit zou het niet worden.

Inmiddels vierde de harmonie haar 50 jarig jubileum in 1956 en werden de rode floeren petten vervangen door de bruine uniformen en ook werd gelijktijdig de drumband opgericht. En al snel heb heeft Nick de switch gemaakt naar de drumband /tamboerkorps. Daar werd gemarcheerd en moest alles op de maat en in het gelid lopen . Dat vond ik toen prachtig.

In 1962 werd ik gebombardeerd als tambour-maîtres en deze functie heb ik meer dan 40 jaar mogen en kunnen invullen bij de harmonie.

Na de moeilijke jaren zestig, werden de handen weer in elkaar geslagen met als resultaat dat in 1971 het hele korps in nieuwe uniformen werd gestoken. Ook kwam er een majorette korps als toevoeging bij de vereniging. En in de jaren daarna leefde Harmonie St. Michaël weer helemaal op. Niet alleen door de prachtige prijzen, die door het harmonieorkest werd behaald op concoursen. Ook de drumband en de majorette groep haalden diverse successen. En niet te vergeten de meerdaagse reisjes naar het buitenland o.a. naar Koblenz, Bonn, Keulen en diverse wijndorpen bij de Moezel en in het Ahr-tal. Daar maakte Harmonie St. Michaël, in hun nieuwe uniformen en in die tijd met een florerende majorette groep veel indruk met hun optredens in optochten en parades. Als tambour-maître heb ik daar nog mooie herinneringen aan.

Er werd wel eens gezegd dat ik ,met mijn klein postuur (1,68 meter) niet op kon tegen mijn collega`s van de andere harmonieën in de stad, zij waren allemaal veel langer dan mij. Om die reden was mijn hoofddeksel dan ook een kolbak van 45 centimeter hoog, die mijn lengte moest camoufleren.

Als ik om mij heen kijk naar de plaatselijke muziekverenigingen in Maastricht, zie je dat diverse korpsen het moeilijk hebben of zelfs al zijn opgeheven. Anderen proberen door fusie een doorstart te maken die soms ook weer moeilijk verloopt. Als ik naar Harmonie St. Michaël kijk dan zie je toch veel jonge muzikanten en tamboers. Dan is de harmonie een vitale gezonde vereniging met een ambitieus bestuur dat als vliegwiel kan dienen om het korps uit te dagen , niet alleen muzikaal, maar ook als een hechte vereniging binnen Heugem en Randwijck en ook voor de stad Maastricht. Dan zit het wel snor met de “HERREMENIE ST. MICHEEL”

Tim Hermans:
Tim zit bij het harmonieorkest als slagwerker. Dit wilde hij al van kinds af. Met lepels en stokken werd er op alles geslagen wat veel lawaai maakt. Via de Harmonie is hij op zijn vijfde drumles gaan volgen. Hier werd hem geleerd hoe je nou mooi lawaai kon maken. Na een paar jaar mocht Tim mee gaan doen bij het leerlingenorkest. Hier ervoer hij voor het eerst hoe het is om samen muziek te maken. Uiteindelijk is Tim tien jaar geleden doorgestroomd naar het harmonieorkest, want samen muziek maken vindt hij mooi.

De leukste herinneringen aan deze tien jaar zijn de grotere projecten zoals het bondsconcours in 2010 en 2013 en de themaconcerten. Deze zijn altijd succesvol geweest. Deze concerten zijn leuk om te geven, maar ook de derde helft is dan vaak het gezelligst. Daarom wordt er volop vooruitgekeken naar volgend jaar. Dan hoopt Tim dat er een mooi resultaat neergezet gaat worden op het bondsconcours. Het wordt een lange weg daar naartoe, maar dat maakt dat het een mooie ervaring en herinnering wordt.